Запис Детальніше

Кантове «Я мислю» та Фіхтеве «Я є»

Репозитарій Вінницького Національного Технічного Університету

Переглянути архів Інформація
 
 
Поле Співвідношення
 
Title Кантове «Я мислю» та Фіхтеве «Я є»
Kant’s “I think” and Fichte’s “I am”
Кантово «Я мыслю» и Фихтево «Я есмь»
 
Creator Крамер, К.
Cramer, K.
 
Subject самосвідомість
суб’єкт мислення
я мислю
вчення про науку
судження
self-consciousness
the thinking subject
I think
Wissenschaftslehre
judgment
самосознание
субъект мышления
я мыслю
наукоучение
суждение
 
Description Одна з центральних проблем у філософії після Канта полягає в значенні та систематичній функції самосвідомості. Ця стаття досліджує питання стосунку Кантового поняття самосвідомості та суб’єкта мислення до Фіхтевого «Я», а також релевантні підстави для Фіхтевого погляду, що Кант у своєму вченні про «Я мислю» вже «натякав» на найвищу засаду вчення про науку, положення «Я є». Зіставлення Кантового «Я мислю» із лінією арґументу § 1 Фіхтевої «Засади всьо-го вчення про науку» засвідчує, що Фіхте йде за Кантом у теоретичному обґрунтуванні самосвідомості через функції судження йщо таким чином Фіхте дотри-мувався вже викладеної Кантом позиції, що поняття самосвідомості містить думку про безпідставного суб’єкта, який спонтанно витворює знання про своє власне існування.
Одну из центральных проблем послекантовской философии составляют значение и систематическая функция самосознания. В данной статье исследуется отношение Кантового понятия самосознания и мыслительного субъекта к Фихтевому «Я», а также – релевантные основания Фихтевой позиции, согласно которой Кант в учении о «Я мыслю» уже «намекал» на высшее основание наукоучения, т.е. на положение «Я есмь». Сопоставление Кантового «Я мыслю» с линией арґументации § 1 Фіхтевого текста «Основа общего наукоучения» свидетельствует, что Фихте следует за Кантом в теоретическом обосновании самосознания через функции суждения и что, таким образом, Фихте придерживался уже выдвинутого Кантом тезиса о том, что понятие самосознания содержит мысль о безосновности субъекта, спонтанно творящего знание о своем собственном существовании.
One of the central problems in philosophy after Kant is the meaning and systematic func-tion of self-consciousness. This essay explores the question of how Kant’s concept of self-consciousness and the thinking subject relates to Fichte’s “I”, and what the relevant grounds are possible for Fichte’s view that in his doctrine of “I think” Kant had already “pointed” at the highest principle of the Wissenschaftslehre “I am”. A comparison of Kant’s “I think” with the line of argument of § 1 of Fichte’s Wissenschaftslehre shows that Fichte follows Kant in the theoretical grounding of self-consciousness in judgmental functions, and in this way Fichte shared a position already presented by Kant that the concept of self-consciousness contains the thought of a groundless subject, spontaneously generating knowledge of its own existence.
 
Date 2019-05-13T06:59:12Z
2019-05-13T06:59:12Z
2014
 
Type Article
 
Identifier Крамер К. Кантове «Я мислю» та Фіхтеве «Я є» [Текст] / К. Крамер // Sententiae. – Вінниця, 2014. – № 2. – С. 25-51.
2075-6461
2308-8915
http://ir.lib.vntu.edu.ua//handle/123456789/24693
https://doi.org/10.22240/sent31.02.025
 
Language uk_UA
 
Relation Sententiae, 2014, № 2 : 25-51.
https://sententiae.vntu.edu.ua/index.php/sententiae/article/view/210
ramer (1985): Cramer, K. Nicht-reine synthetische Urteile a priori. Ein Problem der Transzen-dentalphilosophie Immanuel Kants. Heidelberg: Winter, Heidelberger Forschungen, 25. Heft., 1985, 285 S.
Cramer (1986): Cramer, K. «“Gegeben” und “Gemacht”. Vorüberlegungen zur Funktion des Begriffs “Handlung” in Kants Theorie der Erkenntnis von Objekten». In: Handlungstheorie und Transzendentalphilosophie. Hrsg. G. Prauss. Frankfurt a. M.: Klostermann, S. 41–81.
Cramer (1987): Cramer, K. «Uber Kants Satz: Das: Ich denke, muß alle meine Vorstellungen begleiten können». In: Theorie der Subjektivitat. Dieter Henrich zum 60. Geburtstag. Hrsg. K. Cramer, H. Fulda, R.-P. Horstmann, U. Pothast. Frankfurt a. M.: Suhrkamp, S. 176–202.
Fichte (1969)= GL: Fichte, J.G. «Grundlage der gesammten Wissenschaftslehre» (1794/1795). In: Fichte J.G. Gesamtausgabe der Bayerischen Akademie der Wissenschaften. Studientextaus-gabe. Teilausgabe von R. I, B. 2. Hrsg. v. R. Lauth u. H. Jacob. Stuttgart-Bad Cannstatt: Frommann-Holzboog,, 1969, S. 249-451.
Henrich (1966): Henrich, D. «Fichtes urspriingliche Einsicht». In: Subjektivität und Metaphysik. Festschrift für Wolfgang Cramer. Hrsg. v. D. Henrich, W. Cramer, H. Wagner. Frankfurt a. M., Klostermann, 1966, S. 188–232.
Henrich (1976): Henrich, D. Identität und Objektivität. Eine Untersuchung über Kants transzen-dentale Deduktion. Heidelberg: Winter, Sitzungsberichte der Heidelberger Akademie der Wissenschaften: Philosophisch-historische Klasse, Jahrg. 1976, Abh. 1, 112 S.
Horstmann (1993): Horstmann, R.-P. «Kants Paralogismen». In: Kant-Studien 84, Heft 3/4, S. 408–425.
Hossenfelder (1978): Hossenfelder, M. Kants Konstitutionstheorie und die transzendentale Deduktion. Berlin; New York: De Gruyter, Quellen und Studien zur Philosophie, Bd. 107, 1978, 182 S.
Kant (1911a)= KrV, A: Kant I. Kritik der reinen Vernunft. In: Kant's gesammelte Schriften. Bd. IV: Kritik der reinen Vernunft (Nachd. d. 1. Aufl. 1781). Hrsg. v. d. Preußische Akademie der Wissenschaften. Berlin: Reimer, 1911, (viii) 655 S.
Kant (1911b)= KrV, B: Kant I. Kritik der reinen Vernunft. In: Kant's gesammelte Schriften. Bd. IIІ: Kritik der reinen Vernunft (Nachd. d. 2. Aufl. 1787). Hrsg. v. d. Preußische Akademie der Wissenschaften. Berlin: Reimer, 1911, 594 S.
Stolzenberg (1994): Stolzenberg, J. «Fichtes Satz “Ich bin”. Argumentanalytische Überlegungen zu Paragraph 1 der “Grundlage der gesamten Wissenschaftslehre von 1794/95”». In: Fichte-Studien, 1994, 6, S. 1–34.
ugendhat (1979): Tugendhat, E. Selbstbewusstsein und Selbstbestimmung. Frankfurt a. M.: Suhrkamp, 1979, 364 S.
 
Format application/pdf
 
Publisher ВНТУ